Ο Φώτης Μεταξόπουλος γεννήθηκε το 1935 στην Αθήνα. Το 1940, σε ηλικία πέντε ετών έχασε τη μητέρα του και την κηδεμονία του την ανέλαβεο πατέρας του. Σε ηλικία 19 ετών παρακολούθησε μαθήματα στις Σχολές Παλμέρ με σκοπό να εργαστεί ως ασυρματιστής στο εμπορικό ναυτικό.

Το 1954, η ταινία «Η ζωή του Ροδόλφο Βαλεντίνο», εγινε η αφορμή να ασχοληθεί με το χορό. Την ίδια χρονιά ο Άγγελος Γριμάνης, χορογράφος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ζητούσε χορευτές, για να συνθέσει ένα μπαλέτο, που θα περιόδευε στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ο Γριμάνης δεν προσέλαβε τον άπειρο τότε Μεταξόπουλο, αλλά τον σύστησε στην Ελβετίδα χορεύτρια Μύριαμ Τσόισι (Myriam Choisy), που με τη σειρά της τον παρότρυνε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το χορό.

Η πρώτη του επαγγελματική επαφή με το χορό έγινε στη θεατρική παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέττα» του Σαίξπηρ (Shakespeare) στο Θέατρο του Εθνικού Κήπου σε χορογραφίες του Γιάννη Φλερύ.

Το 1956 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο στην ταινία «η Καφετζού».

Συνέχισε τις θεατρικές του εμφανίσεις ενώ παράλληλα προετοιμαζόταν επί τρία χρόνια στη Σχολή της Τσόισι για να αποκτήσει τελικά το 1957 την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος του χορευτή.

Το 1959 έκανε την  πρώτη του χορογραφία στην ταινία «ο Αλή πασάς και η κυρά Φροσύνη».

Την ίδια χρονιά ξεκίνησε και ως χορογράφος στη Λυρική σκηνή. Το 1960 εντάχθηκε στο χορευτικό συγκρότημα της Κάθριν Ντάνχαμ ως ο μοναδικός λευκός χορευτής και την ακολούθησε σε μία μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία.

Από το 1963, μετά την επιστροφή του, αφοσιώθηκε στον ελληνικό κινηματογράφο με παρτενέρ του τη Β. Τζινιέρη και από το 1967 με τη Νάντια Φοντάνα, με την οποία και παντρεύτηκε το 1971.

Το 1966 έκανε και το ντεμπούτο ως ηθοποιός συμμετέχοντας στην ταινία «η Αρτίστα».

Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε 80 ταινίες ως χορευτής, χορογράφος ή ηθοποιός.

Μετά την κρίση του κινηματογράφου στράφηκε αποκλειστικά στο μουσικό θέατρο.