Ο Δημήτρης Νικολαϊδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923, από γονείς πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη. Πέρασε στη Νομική Σχόλη Αθηνών και παράλληλα σπούδασε στη Σχόλη του Κουν. Στην κατοχή συμμετείχε ενεργά και δυναμικά στην Αντίσταση.

Το ντεμπούτο στο θέατρο το έκανε το 1944 πλάι στο δάσκαλό του, στο έργο του Αλέκου Σολομού «Ο τελευταίος Ασπροκόρακας» κι αμέσως μετά στο «Βυθό» του Γκόρκι. Το 1945 προσλήφθηκε στο θίασο της Κυρίας Κατερίνας όπου παραμένει μέχρι και το 1949. Στη συνέχεια συμμετείχε στο θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη με το έργο του Αλέκου Σακελάριου «Δελησταύρου και Υιός». Για μία τετραετία περιπλανήθηκε σε διαφόρους θιάσους και το 1954 συνεργάστηκε ξανά με τον Λογοθετίδη για μια τριετία σε κινηματογραφικές ταινίες. Με τη γυναίκα του, Σούλη Σαμπάχ παντρεύτηκαν στις 15 Σεπτεμβρίου του 1955 στον Ιερό Ναό Διονυσίου του Αρεοπαγίτη στο Κολωνάκι, με 13 κουμπάρους, όλον το θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη.

Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην ταινία το «Το κορίτσι της γειτονιάς» το 1954. Έπαιξε ακόμα σε διεθνείς παραγωγές όπως το «Αμέρικα Αμέρικα» του Ηλία Καζάν. Συνολικά γύρισε 80 ταινίες ανάμεσά τους οι «Έγκλημα στα παρασκήνια (1960)»,  «Ποια είναι η Μαργαρίτα(1961)», «Έξω οι κλέφτες (1961)», «Ζήτω η τρέλα(1962)», «Βασιλιάς της γκάφας(1962)», «Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης(1963)», «Χτυποκάρδια στο θρανίο (1963)», «Ο Ιππόλυτος και το βιολί του (1963)», «Θα σε κάνω βασίλισσα (1964)», «Δεσποινίς διευθυντής(1964)», «Η βίλα των οργίων (196 )», «Καπετάν φάντης μπαστούνι(1968)», «Εισπράκτωρ 007(1966)», «Η βουλευτίνα(1966)», «Βίβα Ρένα (1967)», «Το πιο λαμπρό μπουζούκι(1967)», «Η αγάπη μας (1968)», «Ο τζαναμπέτης (1969)», «Ο παραμυθάς (1969)», «Ο μπλοφατζής (1969)», «ο άνθρωπος της καρπαζιάς(1969)».

Στον κινηματογράφο σκηνοθέτησε μόνο μία ταινία, την κωμωδία «Η γυναίκα μου τρελάθηκε».