Η Αλίκη Σταματίνα Βουγιουκλάκη γεννήθηκε στο Μαρούσι Αττικής στις 20 Ιουλίου 1933. Πρωτόπαιξε σε θεατρική σκηνή όταν ήταν ακόμα μαθήτρια στο γυμνάσιο. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου κι έκανε την πρώτη της επίσημη εμφάνιση κατά την διάρκεια των σπουδών της, στο έργο «Ο κατά Φαντασίαν Ασθενής». Το καλοκαίρι του 1954, πρωταγωνίστησε στην παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» αντικαθιστώντας την Α. Συνοδινού.
Στον κινηματογράφο ξεκίνησε την ίδια χρονιά με την ταινία του Ν. Τσιφόρου «Το Ποντικάκι». Τα πέντε πρώτα χρόνια θα πρωταγωνιστήσει μόνο σε δραματικές ταινίες όπως οι «Μαρία Πενταγιώτισσα(1957)», «Ο Μιμίκος και η Μαίρη(1958)» κ.α., αλλά η επιτυχία θα έλθει με τις πρώτες κομεντί, όπως «Η μουσίτσα(1958)». Η έκρηξη της δημοτικότητάς της έγινε το 1959 με την ταινία «Το Ξύλο Βγήκε απ΄ τον Παράδεισο». Το 1960 τιμήθηκε με το βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου στο 1ο ΦΕΚΘ για την ταινία «Μανταλένα». Ακολούθησαν μία σειρά ταινιών με τεράστια εμπορική επιτυχία. Ανάμεσα σε αυτές οι «Η Αλίκη στο ναυτικό(1960)», «Χτυποκάρδια στο θρανίο(1963), «Η σωφερίνα(1964)», «Το δόλωμα(1964)».
Από το 1961 άρχισε να συγκροτεί στο θέατρο δικούς της θιάσους σημειώνοντας μεγάλες επιτυχίες. Την περίοδο 1964-74 γίνεται συνθιασάρχης με τον Δ. Παπαμιχαήλ, με τον οποίον είχε παντρευτεί το 1965.
Παράλληλα στον κινηματογράφο οι ταινίες που γυρίζει συνεχίζουν να παραμένουν στην κορυφή των εισπράξεων. Ανάμεσα σε αυτές οι «Μοντέρνα σταχτοπούτα(1965)», «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια(1966)», «Διπλοπενιές(1966)», «Αχ αυτή η γυναίκα μου(1967)», «Το πιο λαμπρό αστέρι(1967)», «Το κορίτσι του λούνα παρκ(1968)», «Η αγάπη μας(1968)», «Η αρχόντισσα κι ο αλήτης(1968)», «Η νεράιδα και το παλικάρι(1969)». Η πορεία της θα κορυφωθεί το 1970 με την ταινία του Ν. Φώσκολου «Υπολοχαγός Νατάσσα». Το 1971 απέκτησε δικό της θέατρο, το «Αλίκη», το οποίο εγκαινίασε με την παράσταση «Βασίλισσα Αμαλία». Από το 1974 μέχρι το 1996 συνέχισε μόνη της ως θιασάρχης, ανεβάζοντας μεγάλες και ακριβές παραστάσεις, όπως οι «Καμπίρια», «Καμπαρέ», «Τζούλια», «Εβίτα» με τελευταίο το μιούζικαλ «Η μελωδία της ευτυχίας».
Ελαβε μέρος σε 40 ελληνικές ταινίες, μία συμπαραγωγή «Aliki my love(1962)», ενώ είχε δύο μικρές συμμετοχές στις ταινίες «Ο Παράς και ο Φουκαράς(1964)» και «Περάστε την Πρώτη του Μηνός(1964)».
Τιμήθηκε με το Αριστείο Κινηματογραφικής Αξίας το 1961 και το 1997, μετά το θάνατό της, τιμήθηκε για την καλλιτεχνική της προσφορά με το έπαθλο Κοτοπούλη. Ήταν αναμφισβήτητα ένα φαινόμενο ηθοποιού, με ευρύτατη και πολυετή αποδοχή. Κατέληξε να αντιπροσωπεύει καλύτερα από κάθε άλλο καλλιτέχνη μια ολόκληρη εποχή της μεταπολεμικής Ελλάδας, που έχει καταγραφεί στην κοινή συνείδηση ως η εποχή της νεότητας και της αθωότητας. Οι τελευταίες της κινηματογραφικές ταινίες ήταν οι «Πονηρό θηλυκό, κατεργάρα γυναίκα(1980)», «Κατάσκοπος Νέλλη(1981)».
