Ο Γιάννης Μαρής (αληθινό όνομα Γιάννης Τσιριμώκος) γεννήθηκε στη Σκόπελο τον Ιανουάριο του 1916, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως δικαστικός. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Χίο και στη Λάρισα και αργότερα φοίτησε στη Νομική Σχολή της Θεσσαλονίκης. Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα και εντάχθηκε στο χώρο των σοσιαλιστών. Συμμετείχε μαζί με τον Ηλία Τσιριμώκο και τον Αλέξανδρο Σβώλο στην ίδρυση της «Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας» (ΕΛΔ), ενώ αργότερα προσχώρησε στο ΕΑΜ.
Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ξεκίνησε να ασχολείται επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία. Εργαζόταν στην εφημερίδα «Μάχη» σαν αρχισυντάκτης, σχολιογράφος και κριτικός κινηματογράφου. Μετά τις αποκαλύψεις που έκανε στην εφημερίδα του για τη Μακρόνησο διώχθηκε και φυλακίστηκε. Αποφυλακίστηκε με παρέμβαση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και του Αλέξανδρου Σβώλου. Στη συνέχεια εργάστηκε στις εφημερίδες «Προοδευτικός Φιλελεύθερος», «Ελεύθερος Λόγος», «Αθηναϊκή» για να καταλήξει τελικά στο συγκρότημα Μπότση και στις εφημερίδες «Ακρόπολις», «Απογευματινή» και το περιοδικό «Πρώτο».
Το συγγραφικό του έργο ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του '50 δημοσιεύοντας σε συνέχειες στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Οικογένεια» το μυθιστόρημα του «Έγκλημα στο Κολωνάκι (1953)», με το οποίο και καθιερώθηκε από τους πρώτους συγγραφείς αστυνομικού μυθιστορήματος. Το μυθιστόρημά του αυτό εκδόθηκε κανονικά λίγο αργότερα και γνώρισε τεράστια επιτυχία με αποτέλεσμα έξι χρόνια αργότερα το 1959 να μεταφερθεί με παρόμοια επιτυχία στον κινηματογράφο. Συνέχισε να γράφει ακούραστα για 25 και πλέον χρόνια αφήνοντας πίσω του πλειάδα αστυνομικών μυθιστορημάτων, περίπου είκοσι σενάρια και δύο θεατρικά. Δημιουργός του θρυλικού χαρακτήρα Γεωργίου Μπέκα, χάρισε στην Ελληνική λογοτεχνία έναν ήρωα εφάμιλλο του Μεγκρέ.
Πολλά από τα έργα του μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο, τόσο από τον ίδιο, όσο και μετά το θάνατο του, δημιουργώντας έτσι το αντίστοιχο του φιλμ νουάρ στο Ελληνικό σινεμά. Μερικά από τα αυτά είναι «Ο Άνθρωπος του Τρένου (1958)», «Καλημέρα Αθήνα (1960)», «Ένας Δον Ζουάν για Κλάματα (1960)», «Έγκλημα στα παρασκήνια (1960)», «Ο Άντρας της Γυναίκας μου (1962)», «Ο Μπαμπάς μου κι Εγώ (1963)», «Το Πρόσωπο της Ημέρας (1965)», «Μια Γυναίκα Κατηγορείται (1966)», «Αντάρτες των Πόλεων (1972)», «Ζήτημα Ζωής και Θανάτου (1973)», «Οι τελευταίοι του Ρούπελ(1971)» κ.α..
